Fotografías realizadas 2007-2015
english below
Paseando por un parque de Xenebra atopamos, pendurado dunha árbore, un envase reciclado para recoller lixo. Axiña pensamos con admiración: cultura de reciclaxe. Cando en Galiza atopamos un tambor de lavadora convertido en testo, unha bañeira en bebedoiro ou un somier en peche dunha leira, dicimos con aire desprezativo: feísmo.
O labrego e a labrega galega sempre reciclaron todo canto caía nas súas mans. Os xornais convertíanse en envoltorios ou papel hixiénico e, na miña vila, as latas da conserva en potas ou penicos, aínda que este último uso lle parecía moi mal ao dono da conserveira.
Mais esta non é unha característica específica dos galegos, como moitas veces se nos di. A reciclaxe é propia de todas as culturas campesiñas. Mesmo noutros países economicamente moi desenvolvidos, cunha agricultura moi potente, como Francia, onde o respecto ao territorio é total, atopeime tamén con bañeiras convertidas en bebedoiros. Pero o respecto ao territorio non se mide na presenza das bañeiras-bebedoiro, como nos pretenden facer ver.
A sociedade industrial, na que o consumo se asociaba co progreso, non se caracterizou pola reciclaxe nin polo respecto ao territorio, mais nas últimas décadas fíxose evidente a que nos abocaba, xurdindo nelas unha conciencia ecolóxica que contempla a reciclaxe.
Nos espantallos maniféstase esta actitude recicladora. Ás madeiras, á palla ou á roupa inservíbel vánselle unindo todo tipo de obxectos que xa perderon a súa función, incorporando tamén aqueles que pouco tempo antes eran unha innovación tecnolóxica, como as fitas de vídeo, cds e dvds.
Ao repararmos nos espantallos decatámonos axiña de que á marxe da función para a que son creados, hai tamén unha preocupación estética. Nalgúns casos, cóidanse até os máis mínimos detalles de cara a convertelos en auténticos simulacros, mentres que noutras ocasións un ou dous elementos que serven para esbozar a figura humana cumpren a mesma función, acadando en ocasións maior forza estética.
A arte contemporánea familiarizounos co proceso de descontextualización de obxectos para fornecelos dun significado novo, cuestionando o propio concepto de artista. Os creadores de espantallos non pertencen obviamente a ese mundo, mais ninguén pode negar hoxe que darlle a un obxecto unha función diferente é unha actitude creativa.
Non se trata de idealizar os comportamentos do mundo labrego, mais si de contribuír a desmontar certos estereotipos ridiculizantes que imperan, caracterizados por unha visión simplista do “outro” que esquece a “Europa campesina que todos temos dentro sen decilo”.
Manuel Sendón
Banda sonora: Michał Kamać.
Colaboración: Universidade de Vigo.
SCARECROWS
Walking in a park in Geneva we came across a recycled rubbish container hanging from a tree. We then thought with sudden admiration: recycling culture. In Galiza, when we encounter a washer drum turned into a flowerpot, a bathtub converted into a drinking trough, or a mattress base used as a land enclosure, we claim contemptuously: “ugliness”
Galician peasants have always recycled everything which fell in their hands. Newspapers were turned into wrappers or toilet paper, and in my hometown, tins were turned into pots or potties. Although the owner of the canning industry was clearly not happy about this last usage.
But this is not a specific characteristic of Galician people, as we are often told. Reusing is customary in all the peasant cultures. Even in other countries with a very powerful agriculture. Such is the case of France where there is total respect for their own territory and where I also encountered some bathtubs turned into drinking troughs. But respect for the territory is not measured in bathtubs converted into drinking troughs as we are let to believe.
Industrial society, where consumerism was closely linked to progress, was not characterized by recycling or by respect for the territory. But over the last decades it has become apparent where we are heading towards and an ecologic consciousness brought about by recycling has emerged from them. Wood, hay, or useless clothes are met with all kind of objects which no longer serve their purpose, thus embodying those products which not long ago used to be a technological innovation such as video tapes, CDs and DVDs.
If we consider the scarecrows, we will realise straight away, apart from its original purpose, that there is also an aesthetic concern. In some occasions there is a real concern about the slightest detail in order to turn them into authentic imitations. While in other occasions one or two elements, which are used to outline the human figure, serve the same purpose eventually achieving their greatest aesthetic strength.
Contemporary Art made us become familiar with the process of decontextualizing objects in order to provide them with a new meaning by questioning the concept of the artist himself. Obviously Scarecrow creators do not belong to this world, but no one can deny that providing an object with a different purpose is definitely a creative attitude.
It is not about idealizing the peasantry behaviours, but about contributing to dismantle certain prevailing ridiculing stereotypes characterized by a simplistic view of “those” who forget the “peasant Europe which we all carry deep within even if we refuse to acknowledge it”
Manuel Sendón
Tradución ao inglés: Sabela García Sendón
Collaboration: Universidade de Vigo
LIBRO
– ESPANTALLOS Edición Galego/ Inglés 15 x 21 cm, offset. 300 exemplares numerado e asinados polo autor. Prezo 20 euros. Edición especial, 12 exemplares. Acompañados desta fotografía 23 x 23 cm. Prezo 190 euros.
-Incluido en La producción 4 estrategias menores., Bartlebooth. 2016. ISBN: 978-84-617-5198-3 (páx. 88-103)
TEXTOS
EXPOSICIÓN
Museo Municipal de Ourense. Outono Fotográfico 2015.
manuel sendón 
Debe estar conectado para enviar un comentario.